Na Siwy Wierch (1805 m) wybraliśmy się podczas pobytu w Zubercu.

Opis szlaku

Z naszej kwatery udajemy się do centrum miasta, gdzie spod kościoła (762 m) kierujemy się czerwonym szlakiem w kierunku Brestovej. Żółty szlak zaczyna się od hotelu Šiška (795m). Autobusy kursują tu rzadko i jeżdżą w godzinach niesprzyjających turystyce górskiej.

.

Start żółtego szlaku umila malownicza droga. Po lewej stronie umiejscowione są drewniane domki do wynajęcia, wszędzie równiutko przystrzyżona trawa, piękne ogrody, a idąc dalej spotykamy wypasające się owce, konie i krowy. W lesie, wzdłuż rzeki odosobnione są kolejne drewniane domki, idealne miejsce na izolację od zgiełku miasta.

Żółtym szlakiem idziemy szutrową drogą łagodnie pod górkę, aż docieramy do lasu, gdzie spotykamy pracowników służby leśnej, pracujących przy zrywce drewna. Hałasy tej zrywki towarzyszą nam jeszcze przez następną godzinę.

Na północy odsłania się widok na ciekawy, niezalesiony szczyt obsadzony młodnikiem. Po drugiej stronie tego szczytu jest przepięknie położony obiekt wypoczynkowy Krajinka (obecna nazwa to Chatová osada UNIZA – Univerzitné stredisko) Jest to bardzo zadbany obiekt wypoczynkowo – rekreacyjny z bazą noclegową, restauracją, boiskiem sportowym. Do obiektu można dojechać z Brestovej (przy Muzeum oravskej dediny Zuberec-Brestova) leśną, stromą drogą.

.

Po kilku minutach docieramy do rozejścia dróg, skręcamy w lewo. Na wysokości 1100 m ukazuje się strome niezalesione zbocze. Jest to szczyt Veľký Ostrý Grúň (1216 m). W wyniku halnego wiatru szczyt został pozbawiony drzew, więc polanę porastają metrowe chaszcze rozmaitego zielska, krzaków malin i ostów. Szlak wiedzie prawie pod wierzchołek, gdzie jakieś 20 metrów pod szczytem omijamy go z prawej strony. Osiągając grzbiet wchodzimy w piękny, klimatyczny, niczym z bajki las. Stąpamy po miękkiej, ściółkowej ścieżce. Lasem idziemy ok. 20 minut, następnie znów witamy zachwaszczoną łąkę. Grzbietem idziemy pół godziny,

po czym szlak zakręca w lewo i trawersuje strome zbocza szczytu Kozinec (1462 m). Przyjemny, łagodny trawers, który kończy się w niewielkim kotle na morenie polodowcowej. Jest to piękna łąka obfita w paprocie, trawy i wyschnięte koryta rzek.

Z kotła do przełęczy jest już ok. 25 minut drogi. Na mapach w tym rejonie są zaznaczone 3 źródła. Nastawiliśmy się na uzupełnienie zapasów wody w tym właśnie miejscu. Niestety wszystkie 3 źródła istnieją tylko teoretycznie, na mapie. Jeszcze w zeszłym roku, jak szliśmy tą drogą, biło jedno ze źródeł.

Szlak wiedzie małymi zakosami, częściowo wyschniętym korytem do Sedla Palenica  (1576 m). Tu jest rozejście szlaków. Można w lewo pójść na Brestovą, prosto żółtym szlakiem do Jalovca Doliną Bobrovecką lub w prawo na Siwy. Z tego miejsca dalej idziemy na Siwy czerwonym szlakiem.

Z przełęczy rozpościera się przepiękna panorama na Cerveny Vrch, Brestovą i Bobrovecke Plesa (z przełęczy jest zaledwie 10 minut do Bobroveckich Ples). Szlak najpierw schodzi łagodnie w dół ku przełęczy Sedlo Palenica, która znajduje się kilka metrów poniżej skrzyżowania szlaków. Dalej łagodnie omija po północnej stronie Miękki Wierch (1606 m) wąską przecinką w kosodrzewinie, by w końcu osiągnąć grzbiet Holań, którym podążamy w górę, gdzie grzbiet zamienia się już w rozległą grań.

Po drodze bardzo dużo jagód, malin, borówek, a nawet krzaczków czerwonej porzeczki.

Ostatnie metry podejścia są już powyżej pasma kosodrzewiny i towarzyszy nam już tylko siwa skała.

Ze szczytu rozciąga się panorama na: Brestovą, Salatin, Pachol, na południe: grzbiet Ostrej, a w tle Niżne tatry z rozpoznawalnym Chopokiem. Na wschód piękny widok na grzbiet Gór Choczańskich z wybitnym Choczem i Małą Fatrę z Rozsutcami.

.

Osiągnęliśmy szczyt, ale gwóźdź programu dopiero przed nami.

Siwy jest odwiedzany głównie z powodu wybitnie oryginalnych tworów skalnych zbudowanych z dolomitów. Są to strzeliste skały, między którymi wręcz jak w labiryncie prowadzi droga. Według turystów znających już Tatry,

Siwy jest jak z zupełnie innej bajki.

Jeśli ktoś był w Górach Choczańskich, to na Siwym czuje się jakby dalej był w Górach Choczańskich.

Geograficznie Siwy jest pierwszym tatrzańskim szczytem od strony zachodniej. Geologia jednak sugeruje, by górę tę potraktować jako ostatni szczyt na Wschodzie Gór Choczańskich i nie powinna należeć do Tatr.

.

Schodzimy szlakiem czerwonym do Vysne Hutianske Sedlo (940 m). Pierwotnie szlak w kierunku zachodnim wiedzie granią. Potem idziemy przez Rzędowe Skały (Radové Skaly) – białe, strzeliste formacje. Dochodzimy do przełączki Sivy Priechod, gdzie z północnej strony grani przechodzimy na południową.

Dalej, omijając strzeliste ściany skalne, często w kosodrzewinie, osiągamy grzbiet Siwej Kopy (1627 m), skąd schodzimy do Białej Przełęczy. Południową stroną omijamy najwyższy wierch Białych Skał (1378 m), gdzie na trawiastej przełączce Biely Priechod skręcamy ostro w prawo, skąd stromo w dół, podziwiając formacje skalne, po prawej stronie przez polanę Jaworzynkę schodzimy w kierunku Hutianskiego Sedla.

Ten leśny odcinek szlaku zwykle jest błotniasty, momentami bardzo śliski. 30 minut przed końcem szlaku znajduje się potok, z którego można zaczerpnąć wodę. Są też ławki z zadaszeniem.

Czeka nas jeszcze 5-kilometrowy spacer asfaltem do domu. Mega zmęczenie dodatkowo potęguje przedawkowanie witaminy D3 i pozostałości wczorajszej fantastycznej śliwowicy od sympatycznych gospodarzy pensjonatu Stomatolog, który szczerze polecam.

Droga do centrum Zuberca wiedzie łagodnymi serpentynami. Na końcu serpentyn mijamy kamieniołom, gdzie ze złudną nadzieją oglądamy rozkład jazdy autobusów, na którym jest tyle, co szynki za komuny w sklepie.

Zdegustowani i zmęczeni w upale podążamy dalej w kierunku Zuberca. Nawet nie zdawaliśmy sobie sprawy, że jesteśmy obserwowani. Zatrzymał się miejscowy, proponując nam podwózkę aż do centrum. Sympatyczny pan po drodze napomknął, że wyglądaliśmy jakbyśmy zeszli z Siwego Wierchu i nie potrafił nas tak zignorować. Jeszcze raz dziękujemy 🙂

_________________________________________________________________________________
Spodobał się artykuł? Uważasz, że inni powinni go przeczytać? Będzie mi miło, jeśli go udostępnisz lub skomentujesz,
dołączysz do mojego fanpage na Facebooku
dołączysz do obserwatorów na Instagramie