Dlaczego się starzejemy?

Aby przybliżyć odpowiedź na to pytanie, zdefiniujmy pojęcia: telomery, telomeraza, apoptoza, DNA.

Telomery (gr. telos – koniec i meros – część) są to wyspecjalizowane kompleksy nukleoproteinowe, które chronią zakończenia prawidłowych chromosomów przed degradacją. W komórkach człowieka występują 92 telomery, po jednym na każdym końcu chromosomu. Długość telomerów, cząstek DNA, ma wpływ na długość życia. Telomery skracają się w ciągu naszego życia, aż w końcu nie ma już czego dzielić. A więc długość życia, nie licząc nieszczęśliwych wypadków, zależy od długości telomerów.

Gdy – na skutek kolejnych podziałów – chromosomy utracą telomery, komórka nie może się już dalej dzielić, bo doprowadziłoby to do powstawania komórek z niekompletnym DNA, czyli niezdolnych do poprawnego pełnienia swych zadań życiowych.

Apoptoza to jeden z rodzajów programowanej śmierci komórki. Proces ten jest niezbędny dla prawidłowego funkcjonowania organizmów, ponieważ bierze udział w eliminacji komórek uszkodzonych, zainfekowanych lub zbędnych. Apoptoza określana jest często jako samobójcza śmierć komórki, jest ona zaprogramowana genetycznie i przebiega według określonego schematu.

Limit podziałów komórkowych jest ograniczony i mieści się w przedziale między 50 a 70 cykli. Dla porównania komórki mysie wykazują 11 podziałów (myszy żyją 3 lata), natomiast komórki żółwia olbrzymiego mogą dzielić się 130 razy, żółw żyje średnio 175 lat.

Im krótsze telomery – tym starsze są komórki. Te zaś, które nie mają telomerów, podlegają apoptozie. Ich miejsce zajmują nowe, powstałe z komórek macierzystych, które wytwarzają telomerazę. Jest to enzym, który odbudowuje telomery.

Wraz z wiekiem systematycznie spada aktywność telomerazy i skracają się telomery naszych komórek macierzystych. Chcąc powstrzymać starość, naukowcy nie ustają w poszukiwaniach, by znaleźć sposób na przywrócenie aktywności telomerazy.

Naturalnie wiele można zdziałać właściwym stylem życia, ruchem na świeżym powietrzu, profilaktyką zdrowotną czy dietą obfitą w bogactwo antyoksydantów. Są jednak pewne rośliny, które bardzo skutecznie i silniej niż inne wpływają na przedłużenie młodości.

W tym artykule skupię się na jednej wybranej roślinie długowieczności – tarczycy bajkalskiej.

Tarczyca bajkalska Scutellaria baicalensis

Kapsułki z bajkaliną kupisz tutaj

Przez tysiące lat tarczyca bajkalska była stosowana w Chinach jako antidotum przeciwko atakom astmy, w alergiach, stanach zapalnych układu pokarmowego, leczeniu biegunek wywołanych pałeczkami Shigella (czerwonka bakteryjna), terapii chorób grzybiczych Candida albicans i wirusowych.

Scutella w jezyku łacińskim znaczy „tarcza”, co sugeruje „ochronę”. Chińska medycyna odnosi jej działanie do pięciu żywiołów, które uzupełniają się wzajemnie.

Wyniki badań nad tarczycą bajkalską potwierdzają, że wyciąg z niej może przedłużyć żywotność komórek o 10%. Zaobserwowano, że zawarte w tarczycy bajkalskiej flawonoidy takie jak bajkalina, bajkaleina i wogonina posiadają zdolność aktywowania telomerazy.

Flawonoidy zawarte w tarczycy bajkalskiej hamują hialuronidazę, czyli rozkład kwasu hialuronowego. W efekcie zostaje przedłużony stan napięcia i wilgotności skóry oraz stabilizacji struktury tkanki łącznej. Również z tego powodu wyciąg z tarczycy bajkalskiej jest często dodawany do kremów odmładzających.

Flawonoidy zawarte w tarczycy bajkalskiej blokują proces apoptozy dzięki wogoninie, bajkaleinie, bajkalinie oraz chryzynie. Związkom tym przypisuje się działanie antynowotworowe. Liczne badania potwierdziły, że przyczyniają się one do hamowania zaprogramowanego samouśmiercania komórek nowotworowych. Zauważono, że wyciąg z tarczycy bajkalskiej niszczył nowotwory z grupy złośliwych. Ekstrakty zawierające 21% bajkaliny zahamowały wzrost komórek białaczki limfatycznej, chłoniaka i szpiczaka oraz wywołały apoptozę we wszystkich badanych hodowlach linii komórkowych.

Według badań ekstrakt z tarczycy bajkalskiej zawierający wogoninę hamuje wzrost komórek glejaka mózgu w populacji szczurów z genetycznie uwarunkowanym nowotworem złośliwym.

Ponad 15% nowotworów wywołanych jest stanem zapalnym, przy czym obecność komórek nowotworowych także wywołuje stan zapalny.

Potwierdzone działanie antyoksydacyjne i przeciwzapalne tarczycy bajkalskiej może zatem w najbliższej przyszłości zostać wykorzystane w leczeniu nowotworów, jak i innych chorób, takich jak miażdżyca czy zwapnienia tętnic. W badaniach epidemiologicznych stwierdzono zależność pomiędzy spożyciem flawonoidów, a spadkiem śmiertelności spowodowanej chorobą wieńcową.

Naukowcy nie ustają w poszukiwaniach panaceum na długowieczność. Warto przyjrzeć się działaniu tarczycy bajkalskiej.

Jeśli niniejszy artykuł spotkał się z Waszym zainteresowaniem, proszę o napisanie w komentarzach, czy napisać więcej o tarczycy bajkalskiej.

_________________________________________________________________________________
Spodobał się artykuł? Uważasz, że inni powinni go przeczytać? Będzie mi miło, jeśli go udostępnisz lub skomentujesz,
dołączysz do mojego fanpage na Facebooku
dołączysz do obserwatorów na Instagramie

Źródła:

http://www.czytelniamedyczna.pl/3819,wlasciwosci-przeciwzapalne-i-przeciwnowotworowe-scutellaria-baicalensis-georgi.html

http://oczymlekarze.pl/zdrowy-styl-zycia/dieta/1616-telomeraza-recepta-na-dlugowiecznosc

http://psjd.icm.edu.pl/psjd/element/bwmeta1.element.psjd-173e9139-6aea-4390-ac51-79553595a4d7/c/Telomeraza___struktura_i_funkcja.pdf