Wierzbówka kiprzyca (Epilobium angustifolium) upiększa swym różem górskie szlaki. Rozrasta się niczym dumny chwast, swoimi łanami porastając skraje lasów (głównie iglastych), łąki lub pastwiska. Wędrując po górach na pewno o tej porze roku zetknęliście się z tą rośliną (kwitnie krótko, od lipca do sierpnia). Podczas górskich wędrowań warto sobie nazbierać nieco wierzbówki i ususzyć ją na herbatkę. Surowcem, który się do tego używa, są kwiaty i liście. Najczęściej się je fermentuje, ale jeśli nie macie na to czasu ani warunków, najprostszą formą będzie zebranie zielska w wiązkę i najzwyklejsze jego ususzenie.

Co szczególnego wyróżnia wierzbówkę kiprzycę?

Wierzbówce przypisuje się wiele właściwości leczniczych, działa: przeciwbakteryjnie, przeciwzapalnie, odtruwająco, rozkurczowo, przeciwalergicznie, uspokajająco, przeciwbólowo i regeneracyjnie.

Powszechne jest również łagodzenie za pomocą preparatów z wierzbówki dolegliwości ze strony dolnych dróg moczowych – zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet, ponieważ roślina wykazuje działanie rozkurczające mięśnie gładkie pęcherza moczowego, a także działa przeciwandrogennie i przeciwestrogennie.

Po wierzbówkę w pierwszej kolejności powinny sięgnąć osoby cierpiące na choroby związane z układem moczowym: przerost i stan zapalny gruczołu krokowego, kamicę moczową oraz stany zapalne układu moczowego i rozrodczego. Ostatnie badania donoszą, że preparaty z wierzbówki kiprzycy wykazują działanie terapeutyczne w zapaleniu cewki moczowej i prostaty, a także przy problemach z oddawaniem moczu.

W Chinach wierzbówka jest bardzo popularna, leczy się nią urazy, łagodne stany zapalne, a także wykorzystuje się ją przy zaburzeniach miesiączkowania. Z kolei w Europie preparaty lub wyciągi z wierzbówką popularne w leczeniu chorób prostaty.

Łagodny przerost gruczołu krokowego jest częstym, postępującym wraz z wiekiem schorzeniem dotykającym ok. 50% populacji mężczyzn pomiędzy 60 a 90 rokiem życia. Szacuje się również, że ok. 70% mężczyzn powyżej 60 roku życia doświadcza różnego rodzaju dolegliwości ze strony układu moczowego, które są bezpośrednim następstwem przerostu prostaty.

Skutecznie leczy: wrzody żołądka, wrzód dwunastnicy, nieżyt żołądka, zapalenie jelita grubego, różnego typu zaburzenia żołądkowo-jelitowe takie jak czerwonka i biegunka.

Wyciągi z wierzbówki stosuje się miejscowo jako środek oczyszczający, łagodzący, antyseptyczny i leczniczy w leczeniu drobnych oparzeń, wysypek skórnych, owrzodzeń i infekcji oraz w leczeniu zapalenia ucha, nosa i gardła.

Bogactwo fitoskładników

Wierzbówka kiprzyca stanowi bogate źródło fitosteroli, flawonoidów i garbników o właściwościach przeciwzapalnych i przeciwbakteryjnych, antyoksydacyjnych, przeciwobrzękowych i wzmacniających naczynia krwionośne. W jej składzie odnajdziemy także taniny, kwercetynę, mirycetynę i kemferol, kwasy: arachidonowy, olejowy, oleinowy, chlorogenowy, linolenowy, linolowy i inne. Wśród głównych substancji biologicznie czynnych obecnych w zielu wierzbówki wymienia się β-sitosterol oraz jego glikozyd β-sitosterolinę.

Najczęściej wierzbówkę serwuje się w formie naparów lub herbatek. Badania potwierdziły, że preparaty z wierzbówki sprawdziły się w leczeniu w migrenowych bóli głowy, bezsenności, niedokrwistości czy przeziębień.

Wierzbówka kiprzyca jest kolejnym superchwastem, którym warto się zainteresować. Jak myślicie, wyszedłby z niej ocet?
_______________________________________________________________________
Spodobał się artykuł? Uważasz, że inni powinni go przeczytać? Będzie mi miło, jeśli go udostępnisz lub skomentujesz,
dołączysz do mojego fanpage na Facebooku
dołączysz do obserwatorów na Instagramie